Wat kies jij liefde of angst?

Als je mag kiezen tussen liefde en angst, is de keuze snel gemaakt, lijkt mij. Als je vraagt aan mensen wat het allerbelangrijkste is in het leven, dan is meestal hun antwoord “liefde en gezondheid”. Mensen vinden het dus overduidelijk dat het zeer belangrijk is om aan jezelf, je eigenliefde, eigenwaarde en zelfrespect te werken. Als ik dan zeg dat ik hier heel blij van word, stel ik ook nog een vervolgvraag. Deze luidt: “waar blijkt dat dan uit?” Laat eens zien in jouw gemiddelde tijdsbesteding hoe jij hiermee bezig bent?

Ik ben altijd zeer gemotiveerd om met mensen te praten over hun leven en de keuzes die ze gemaakt hebben. Ze vertellen mij zoveel, bijna hun hele levensverhaal. Eigenlijk gaat het hele gesprek dan om: “waneer heb je voor angst of liefde gekozen?” Wat gebeurde er toen en waarom? Waar heeft het je toen gebracht? Ben je trots op jezelf en je gemaakte keuzes en wat je er van geleerd hebt? Mensen schijnen niet zoveel over hun leven te praten. Dat is eng. Dan moet je allemaal vragen beantwoorden waar je over na moet denken. FOUT gedacht! De waarheid is dat mensen het heel waardevol vinden om over hun leven te praten met iemand die ze kunnen vertrouwen. Jammer dat mensen maar weinig echte interesse hebben in elkaar en vaak nooit een echt gesprek met elkaar aan gaan. Zelfs niet tussen partners….. Vooral dat laatste is voor mij ondenkbaar en absoluut onwenselijk. 

Maar hoe werkt dat nou precies met die angst en die liefde? Het is echt wel een dingetje….Er zijn verschillende reacties die spelen bij angst. Je kunt vluchten, vechten of bevriezen. Afhankelijk van de situatie maak je een keuze. Iedereen zal deze reacties herkennen met betrekking tot situaties in zijn/haar leven. Als je een bepaalde angst overwint, zullen deze reacties niet meer voorkomen. Een voorbeeld: ik sprak eens een global director die mij adviseerde om zakelijk nooit te zeggen dat ik iets niet weet. Ik reageerde heel verbaasd: “maar een mens weet niet alles dus ik ook niet”. Eigenlijk vertelde deze persoon iets over zichzelf. Hij voelde zich onveilig en angstig als hij in zakelijk verband iets niet wist (wellicht is dat dan privé ook zo?). Hij vond dat als het ging over zijn verantwoordelijkheid hij alles moest weten en zijn mensen dus ook. Toen ik dit met deze persoon besprak, werd hem duidelijk dat hij reageerde uit angst. Voor hem was het een opluchting om deze overtuiging om te buigen naar je kwetsbaar op durven stellen. Hij herkende wel dat hij zichzelf en anderen hiermee weinig ruimte gaf. 

De volgende vraag voel je ook aankomen toch? Als liefde zo belangrijk is, waarom blijkt dit dan vaak niet in ons leiderschap? Waarom zie ik dan zoveel ongelukkige leiders en ongelukkige mensen in organisaties? Waarom wordt er zoveel opgelegd zonder gebruik te maken van het aanwezige potentieel om samen te werken aan duurzame en zinvolle ontwikkeling en innovatie? Het antwoord is volgens mij simpel. We zeggen het wel en we proberen het ook, maar het is heel moeilijk om het altijd toe te kunnen passen.

Ik zeg dit ook uit eigen ervaring. Je kunt niet zijn wat je nog niet bent. Met andere woorden: wat je zelf nog niet toepast, kun je een ander niet leren. Laat staan een ander inspireren. Angst is een gevoel dat eng is. Het is tevens je bondgenoot. Angst behoedt je om roekeloos of impulsief gedrag te vertonen. Angst over iets of iemand vertelt je iets over jezelf. Bovendien, als de angst naar je grijnst, kun je ook leren terug te grijnzen. Dit wil zoveel zeggen als ‘je angst recht in de ogen durven aankijken’. Dan kun je ook ervaren en VOELEN waar het over gaat en wat het met jou te maken heeft. 

Angst recht in de ogen aankijken en terug grijnzen vergt moed. En soms heel veel moed! Als je angst wilt transformeren is eerlijkheid geboden. Alleen door heel eerlijk tegen jezelf te zijn, kun je je uitdaging aangaan. Maar eerlijk zijn, doet soms ook heel erg pijn. Het kan ook een opluchting zijn. Angst kost namelijk heel veel energie om in stand te houden. Angst overwinnen en loslaten, geeft energie. Bovendien, kun je nu gaan ervaren wat dat met jou en je omgeving doet. En je hebt nu meer mogelijkheden, omdat je bent opgehouden je ergens in ‘klein’ te houden. 

Ik was eens in Rome en bezocht natuurlijk ook het museum in het Vaticaan. Na een aantal uren kijken en rondlopen, bekroop mij een gevoel dat er iets niet klopte. Ik kon er de vinger nog niet opleggen, dus ging ik even zitten. Vervolgens viel als vanzelf zo uit de lucht de verklaring van mijn gevoel. Wat ik namelijk zag, waren alleen maar kunstwerken die angst inboezemden. Vervolgens stond ik op en ging kijken of dit inzicht echt klopte. Inderdaad zag ik dat geen enkel schilderij (niet een uitgezonderd) over liefde, blijheid en vriendschap ging. Alleen maar onderdrukking door angst. Vrijheid, blijheid en liefde was nergens te bekennen. Ik werd mij er dus ook pijnlijk van bewust wat, in dit geval, een religie met je kan doen en hoe je dit onbewust kan beïnvloeden. 

Het is dus zaak dat je je bewust wordt van je angst. Het begint bij inzicht en bewustwording, voordat je er iets mee kunt doen. Vervolgens wil je de angst onder ogen komen en ervaren. En daarop gebaseerd neem je  een nieuw besluit, waarin je liefde, eigenwaarde en respect naar jezelf toe betuigt. En dan wordt het tijd om dit moment te vieren en in je hart te sluiten. Angsten overwinnen vergeet je nooit meer. Je maakt het met diverse zintuigen zo intens mee, dat het gevoel altijd bij je blijft. En wat ben ik trots op mezelf als het mij weer gelukt is. En ik durf te wedden dat dit bij jou ook het geval is.